Κότα, η Γερμανική σου μπότα

Το μάτι μου είχε κολλήσει ώρες στο σαπούνι το μισοβρώμικο, το πολυκαιρισμένο, το φτυσμένο.

Ένα διάστημα είχα κολλήσει να πλένομαι με πράσινο σαπούνι, γιατί διάβασα ότι είναι τίγκα στα υγιεινά συστατικά.

Μου μοσχομύριζε και το λανσάρισα κάμποσο καιρό.

Το έβαλα παντού, επάνω μου, στα ρούχα μου, μέχρι που το δοκίμασα στα μαλλιά μου και επήλθε η ρήξη. Μου τα άφησε πιο λαδωμένα και από την τρίτη μέρα αλουσιάς.

Το γύρισα στο αφρόλουτρο και στο σαμπουάν, που κάνουν και πιο πολλές μπουρμπουλήθρες.

Έφτυσα το σαπούνι, εκείνο που έχει τόσες φουρτούνες να θυμηθεί.

Τόση ένδοξη ιστορία, με προγόνους που είδαν τη ζωή τους να σβήνει σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Είδαν την ελπίδα τους να κυλάει σε έναν φούρνο. Πήγαιναν για μπουρμπουλήθρες και κατέληξαν ζουμί.

Ταυτίστηκα απότομα, ένιωσα τύψεις που το είδα ζαρωμένο στη γωνιά του.

Ο Θεός των μικρών πραγμάτων, κάποιες φορές δεν επιτελεί σωστά το έργο του. Τα αφήνει στην αφάνεια, ανεξάρτητα από την αξία τους. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να ξέρεις που και πότε θα τα χρησιμοποιήσεις και αυτά είναι έτοιμα και ικανά να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους.

Το πήρα ξανά στα χέρια μου και άρχισα επίμονα να το εξαφανίζω σιγά-σιγά πάνω στο δέρμα μου και κάτω από τις άτακτες σταγόνες του νερού.

Ξέπλενα τις βρωμιές όλες, τις μελανιές, τις πληγές, με μανία το συρρίκνωνα, πετώντας από πάνω μου ό,τι με είχε πνίξει στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μου μαζί.

Έλιωσε στο τέλος και έμεινα με μια αίσθηση φρεσκάδας.

Έλεγξα σπιθαμή προς σπιθαμή την ύλη μου. Ήταν εκεί, δεν είχε υποχωρήσει, με όλα τα σημάδια που φέρει ο χρόνος, με τις εμπειρίες, τα λάθη για όσα έκανα και όσα δεν έκανα, όσα θέλησα μα δεν τόλμησα. Όλα ήταν εκεί.

Δεν έγινα σαπούνι και εγώ τελικά. Αντιστάθηκα στις πιέσεις που μάλλον πάντα στόχευαν να με μετατρέψουν σε ένα μικρό, μισοβρώμικο, πολυκαιρισμένο κομμάτι λιωμένης ελπίδας, που ζηλεύει το αφρόλουτρο.

Νομίζω ότι έχοντας πια εξαντλήσει τη σαπουνολογία και έχοντας επιβιώσει των επίφοβων στρατοπέδων, μπορώ να χαλαρώσω, να χαμογελάσω και να μπουρδολογήσω.

Οι Γερμανοί πάντα θα ξαναέρχονται να μας επισκέπτονται, τάζοντάς μας σαπουνόφουσκες και ένα γερό μπάνιο.

Λίγο όμως να γύρεις, να κοιτάξεις μέσα στον αντικατοπτρισμό, να ‘σου τον ευδιάκριτος ο φούρνος που σε προορίζουν.

Μην ακούτε μπουρμπουλήθρες, είναι στάχτη στα μάτια ή μάλλον σαπούνι στα μάτια, να τσούζει, να μη βλέπεις πως αυτό που τρως δεν είναι κέικ, δεν είναι ραβανί.

Είναι μπαγιάτικη μπομπότα, είναι ο φούρνος που σου φτιάχνει η Γερμανική της μπότα

(ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ eyedoll.gr)

Όχι άλλο κάρβουνο στο Τζέλα Δέλτα

Κάποτε νόμιζα ότι ο όρος μεταλλαγμένος κολλάει μόνο στα φαγητά. Αυτό το λάθος το έκανα γιατί πίστευα στο γνωστό «δεν αλλάζει ο άνθρωπος χρυσό μου».

Ακόμα το πιστεύω, γιατί όντως δύσκολα αλλάζει, μα πολύ πιο εύκολα μεταλλάσσεται.

Μια βασική διαφορά ανάμεσα στο φαΐ και στους ανθρώπους, είναι ότι οι μεταλλαγμένες τροφές προέρχονται από μεταλλαγμένη πρώτη ύλη, ενώ οι μεταλλαγμένοι άνθρωποι τον τρώνε σε χρόνο απροσδιόριστο το ντουβρουτζά, πάνω στη μέση της εξέλιξής τους.

Επίσης, οι μεταλλαγμένες τροφές δεν ερωτήθηκαν αν θέλουν να μεταλλαχθούν, ενώ οι άνθρωποι με κρίση, έχουν το δικαίωμα επιλογής.

Ένα βασικό κοινό τους φυσικά, είναι ότι πρέπει να τα φάμε και τα δυο στη μάπα και να γεμίσουμε με περιττές θερμίδες, με βιταμίνη νούλα.

Βρες καλέ μου οπαδέ τις υγιεινής διατροφής τρόπους άσκησης, να καις τα λίπη στο κωλί και το μυαλό και γερή οδοντόβουρτσα για τα ούλα. Μη σου ξεμείνει τίποτα και πιάσει η τερηδόνα, σκάσει μύτη η ουλίτιδα και ματώσεις πρόωρα.

Το θέμα είναι ότι για να ασχοληθείς με τους μεταλλαγμένους, πρέπει αρχικά να πιάσεις τη μετάλλαξη στις υψηλές συχνότητες και αμέσως μετά να πέσεις στο πάτωμα, να κυλιστείς μαζί τους στη μικρότητα που τους χαρακτηρίζει.

Είναι τότε που σε πνίγει το κρίμα, γιατί ξέρεις ότι εσύ είσαι φτιαγμένος να κινείσαι κάπου από μέση και πάνω και σε αναγκάζουν αι συγκυρίαι να πιάσεις πάτο.

Οι μεταλλαγμένοι πάντως, είναι σχετικά εύκολα αναγνωρίσιμοι.

Τις περισσότερες φορές, λίγο χρόνο χρειάζονται και θα σου δείξουν τα «ταλέντα» τους.

Θα προσπαθήσουν να σε στολίσουν με μελιστάλαχτα επίθετα όταν τους κοιτάς και όταν γυρίζεις θα φτύνουν τη λέξη, μη συνηθίσει στη γλύκα η γλώσσα.

Θα στερούνται τη ζωή, γιατί είναι πολύ απασχολημένοι με τη δική σου. Την ψαχουλεύουν, την αναζητούν όπως οι στερημένοι τη δόση τους.

Μια λύση είναι να κυκλοφορείς κατσούφης για να μη σε ματιάσουν. Υπάρχει όμως κίνδυνος να μείνει η ρυτίδα εκεί πάνω στην τσάκιση που αφήνει η κακία στα πρόσωπα και ο καθρέφτης σου, αυτός που συχνά κοιτάς και σε θαυμάζει, δε στο επιτρέπει.

Επίσης να ξέρεις φίλε αναγνώστη, ότι οι μεταλλαγμένοι πάντα παίρνουν τα μέτρα τους. Τίποτα για αυτούς δεν είναι τυχαίο.

Οι λέξεις που συναντάνε στο διάβα τους έχουν πάντα μια κρυφή έννοια, τόσο κρυφή, που όσο και αν ψάξεις, ψάξε, ψάξε, δε θα την βρεις.

Έτσι έχουν πάντα ένα πλαν μπι, όσο μπι είναι και η πληγή που ξύνουν με το νύχι συνεχώς για να αφορμίζει.

Κρατάνε τα πάντα που μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως μέτρα. Μηνύματα, βλέμματα, μυρωδιές, όλα είναι ένοχα, όλα είναι μια θεωρία συνωμοσίας.

Δεν τελείωσε το κράξιμο… πάτα EYEDOLL να διαβάσεις τη συνέχεια!!!!!