Όποιος μου έχει κολλήσει τον τίτλο φεμινίστρια, απαιτώ να το πάρει πίσω τώρα. Γονυπετής να ζητήσει συγνώμη και να γράψει τιμωρία εκατό φορές στα σχόλια, «Η Psycho δεν είναι φεμινίστρια».
Κοπέλες την καταλάβατε την εισαγωγή; Το πιάσατε το υπονοούμενο; Ακολουθεί κράξιμο.
Μου πληγώσατε τον κολλητό μου το Μάνο και δεν ξέρω τι να κάνω να του τραβήξω το μυαλό από αρρωστημένες καταστάσεις.
Ερωτεύθηκε το παιδί, πήρε την απόφαση ότι έχει φθάσει πια στην ηλικία να σοβαρευτεί, διάλεξε και το ταίρι που του έκανε κλικ, μαζεύτηκε, χάθηκε από το ντουνιά, κλείστηκε στο σπίτι και κρεμάστηκε από τον υπολογιστή του, να παρακαλεί την καλή του, να του κάνει like, να του στείλει μήνυμα καπνού, να προσέξει τα στάτους όλο υπονοούμενα, τύπου «Έρως ανίκατε μάχαν, μικρή, πικρή μου αγάπη» ή έστω να του στείλει sms να βρεθούνε, γιατί δεν αντέχει άλλο μακριά του, τον σκέφτεται συνέχεια και όλα τα τέτοιου είδους σοροπιαστά.
Εις μάτην όμως. Η Κούλα ανήκει στην κατηγορία της ερωμένης «Ναι, μεν, αλλά».
Τι σημαίνει αυτό:
«Κούλα μου, θες να βγούμε;».
«Ναι Μάνο μου, να βγούμε, αλλά σήμερα έχω περίοδο και δεν προσφέρω καμία δίοδο».
«Κούλα μου, να σε κεράσω ένα καφέ;».
«Ναι, Μάνο μου, αφού χωνέψω τον κεφτέ».
«Κούλα μου, θες σχέση, κατάσχεση, υπόσχεση;».
«Νομίζω πως ναι ή όχι, μωρέ ναι, αλλά αν όχι, το ξανασυζητάμε;».
Το σενάριο είναι λίγο ή πολύ γνωστό και η συγκεκριμένη φάση έχει δύο ενδεχόμενες εξηγήσεις, με ένα όμως λυπηρό αποτέλεσμα.
Η Κούλα είναι οπαδός του ρητού «ο έρωτας με έρωτα περνάει», οπότε έχει δει το Μάνο ως το σφουγγαράκι της δεσποινίδος, αυτό με τον οποίο θα σκουπίζει τα δάκρυα της για τον παλιοχαρακτήρα του Τάκη που την έφτυσε, του Τζώνη που την έχεσε και όλων των πρώην που πέρασαν κι αυτοί, όπως πέρασαν κι οι άλλοι.
Ή, απλώς ακολουθεί τις γνωστές συνταγές της γιαγιάς και της θείας Κατίνας από την Κολοπετινίτσα, που τη συμβουλεύουν από παιδούλα, πως τον άντρα τον κάνεις πρώτα φλαμπέ και ύστερα του κάθεσαι, όταν θα του γίνει το εργαλείο πουρές και θα έχει ξεχαρμανιάσει με κάνα 32 άλλες «εύκολες».
Πριν αρχίσουν οι αναγνώστριες να ζωγραφίζουν τα πλακάτ της διαμαρτυρίας, διαλαλώντας ότι έχουν πέσει κι αυτές σε μιλιούνια τύπους «Ναι μεν αλλά», που τις εξέθεσαν, τις εκμεταλλεύτηκαν και τις παράτησαν με το όνειρο του νυφικού ατάκτως πεσμένο και ξεσκισμένο στα σκαλιά της εκκλησίας, σας ενημερώνω πως έχετε τα δίκια σας, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο, γιατί και οι άντρες πέφτουν συχνά στο έγκλημα, αλλά για άλλο λόγο, που συνήθως προσεγγίζει το ίματζ του άνδρα μαλάκα, του άντρα που ποτέ δεν είναι έτοιμος για δέσμευση γιατί είναι ελεύθερο πουλί.
Το αποτέλεσμα αυτού του χόμπι, είναι το πιο λυπηρό, αγόρια και κορίτσια. Καλά τα σενάρια και οι υπολογισμοί, μην ξεχνάτε αγαπητοί όμως, πως όταν κάποιος σας δίνει μια καρδιά, κόκκινη και τροφαντή, από τη στιγμή που αποφασίζεις να απλώσεις δαχτυλάκι, με το πρώτο ζούληγμα, στάζει αίμα.
Ζούλα, ζούλα, το στάξιμο γίνεται αιμοδοσία και καταντάει αφαίμαξη.
Αν δεν φιλοδοξείτε να ζήσετε εις βάρος του αίματος του άλλου, αν δεν σκοπεύετε να βρικολακιάσετε σε αυτή τη ζωή, αναπνεύστε και αφήστε τους άλλους να αναπνεύσουν.
Αέρας υπάρχει και φυσάει πιο δυνατά σε καθεστώτα ελευθερίας.
Psycho Shrink 